Augustin Sokolovski
Juwenal był biskupem i patriarchą Jerozolimy przez prawie czterdzieści lat. Jego patriarchat był jednym z najdłuższych w historii. Kościół kanonizował go jako świętego nie tylko za osobistą pobożność i świętość, ale także za jego wielkie zasługi dla Kościoła jerozolimskiego i w ogóle Kościoła powszechnego.
W 422 roku Juwenal został biskupem Jerozolimy. W tym czasie miejscowy kościół był zwykłą diecezją. Biskup Świętego Miasta pod względem hierarhii kościelnej podlegał metropolicie Cezarei Palestyńskiej. Palestyna znajdowała się wówczas pod jurysdykcją Kościoła Antiocheńskiego.
W 451 roku IV Sobór Ekumeniczny w Chalcedonie wyodrębnił Kościół Jerozolimski z Antiochii i ogłosił go osobnym patriarchatem. W tej zmianie była ogromna zasługa Świętego Juwenala. W sensie kanonicznym należy go uznać za pierwszego Patriarchę Jerozolimy w historii.
Historia rozporządziła, to niemal wyjątkowy przypadek w historii, aby Juwenaliusz stał się uczestnikiem trzech soborów ekumenicznych: trzeciego w Efezie w 431 roku, 20 lat później czwartego w Chalcedonie – przyjętego przez Kościół i Soboru w Efezie w 449 roku, którego postanowienia wkrótce po przyjęciu zostały odrzucone.
Między dwoma Soborami ekumenicznymi minęło niezbyt dużo czasu. Wielu w Kościele wydawało się wówczas, że decyzje ojców w sprawach chrystologii były wzajemnie sprzeczne.
Sobór w Chalcedonie został w dużej mierze odrzucony przez Kościół Aleksandryjski, który później stał się Kościołem Koptyjskim. Kościół Antiochii podzielił się na dwie części. Ten sam los groził Kościołowi Jerozolimskiemu. Jednak mądrość, wysoki autorytet Juwenaliusza wśród współczesnych wielkich ascetów tamtych czasów, mnichów i autentyczny talent dyplomatyczny dla dobra swojej diecezji i Kościoła przyczyniły się do tego, że Kościół Palestyny pozostał całkowicie ortodoksyjny.
"A ponieważ on sam przeszedł próby, może teraz pomóc tym, którzy są poddawani próbom" - czytamy w Piśmie Świętym (Hebr 2,18). W naszych ostatnich czasach będziemy wzywać pasterza jerozolimskiego z prośbą o niebiańskie wstawiennictwo o jedności Kościołów.