Augustin Sokolovski
W naszej tradycji liturgicznej celebracja Opieki Matki Bożej należy do wielkich uroczystości. Dzięki temu, oprócz Wielkanocy, dwunastu głównych świąt ku czci Pana Jezusa i Matki Bożej, w naszym kalendarzu znajduje się pięć wielkich uroczystości. Oprócz Opieki Matki Bożej jest to obrzezanie Pana Jezusa, Narodzenie i ścięcie głowy Jana Chrzciciela, oraz pamięć Apostołów Piotra i Pawła.
Historycznie święto Opieki Matki Bożej jest wielkim podziękowaniem Kościoła Panu Jezusowi za wielokrotne uratowanie miasta Konstantynopola przed obcymi najazdami. Mieszkańcy nazywali Matkę Bożą swoją szczególną patronką, wierzyli, że Miasto istnieje dzięki Jej wstawiennictwu i modlitwom.
Miasto zostało założone w 330 roku przez cesarza Konstantyna i oficjalnie nosiło tę nazwę dokładnie 1600 lat, zanim Kemal Ataturk – wódz Turków nie zmienił nazwę na Stambuł. W Grecji i na Cyprze nadal nazywa się go Konstantynopolem. Na słowiańskich Bałkanach tradycyjnie nazywany jest Cargradem.
W pierwszym tysiącleciu historii chrześcijańskiej Konstantynopol rzeczywiście pozostawał nie do zdobycia dla obcych wrogów. Ale w 1204, 1453, a następnie wraz z upadkiem Imperium Osmańskiego w wyniku I wojny światowej miasto zostało trzykrotnie zdobyte. Dlatego to pierwsze i bezpośrednie znaczenie święta stało się znacznie mniej istotne.
Teologicznie obchody święta Opieki Matki Bożej zawierają wiele znaczeń. To ogromna zasługa naszej tradycji. Tak więc w drugiej połowie ubiegłego wieku to święto Opieki Matki Bożej zyskało szczególne znaczenie w całym Kościele rosyjskim. Faktem jest, że na całej rozległej przestrzeni Cerkwi Ruskiej istniały wtedy tylko dwie akademie duchowe.
Przyszłe duchowieństwo prawosławne kształciło się w jednej z tych szkół teologicznych, znało się nawzajem od czasu wspólnej nauki i pamiętało i przekazywało te wspólne tradycje, następnym pokoleniom, które kiedyś określały ich surowy, seminaryjny styl życia przez wiele lat. Główne święto Akademii Moskiewskiej, a tym samym główne święto akademickie nauczycieli i studentów Kościoła, poświęcona jest Opiece Matki Bożej.
W rzeczywistości, w czasach prześladowań wiernych, kiedy Kościół był skrajnie marginalizowany w społeczeństwie sowieckim, świętowanie Opieki Matki Bożej było jedynym dniem w roku, kiedy drzwi Akademii na terytorium Ławra Troicko-Siergijewska były otwarte na odwiedziny studentów, lub, jak wtedy nazywano seminarzystów, uczniów. Wtedy też przyjeżdżało wielu hierarchów, wysokopostawionych kapłanów, aby modlić się wspólnie w „rodzinnych” murach ich alma mater.
Zawsze była to wspólna modlitwa Kościoła, liturgia poświęcona dziękczynieniu Bogu za dar duchowej edukacji, która wtedy, w epoce prześladowań, była naprawdę wyjątkowa. Ważne jest, aby nie zapominać o tej ukrytej teraz twarzy Opieki Matki Bożej.