Augustin Sokolovski
Opis Uroczystości Ofiarowania Pańskiego jest wyjątkową cechą Ewangelii Łukasza i nie występuje w innych Ewangeliach. Podstawową ideą tej właśnie Ewangelii jest dobra nowina, że zbawienie w Chrystusie Jezusie jest skierowane do wszystkich narodów.
Historia ludu biblijnego przed przyjściem Mesjasza na świat jest historią oczekiwania. W fakcie Ofiarowania Pańskiego to oczekiwanie nabiera konkretnych, zaskakujących, pełnych znaczenia wartości.
"A żył w Jeruzalem człowiek imieniem Symeon. Był to człowiek sprawiedliwy i pobożny, wyczekujący pociechy Izraela; a Duch Święty spoczywał na nim. Jemu Duch Święty objawił, że nie ujrzy śmierci, aż zobaczy Mesjasza Pańskiego. Z natchnienia więc Ducha przyszedł do świątyni." (Łk 2,25-27).
Te krótkie słowa tekstu Ewangelii mówią wszystko o Symeonie.
Symeon był jednym z tych biblijnych sprawiedliwych, którzy przez tysiące lat historii narodu wybranego przez Boga, począwszy od Abrahama, podążali za boskim wezwaniem i oczekiwali wyzwolenia, nie wiedząc dokładnie, jak, kiedy i w jakich przez Boga pewnych historycznych okolicznościach On przyjdzie.
Na Symeonie spoczywał Duch Święty. Dlatego obietnica, że ujrzy Chrystusa Pana, była jego błogosławieństwem.
Nie tylko Symeon czekał na Chrystusa Dziecko w świątyni. Była tam również prorokini Anna, córka Fanuela z pokolenia Asera, bardzo podeszła w latach. Od swego panieństwa w siedem lat żyła z mężem, i była teraz wdową. Liczyła już sobie osiemdziesiąt cztery lata. Nie rozstawała się ze świątynią, służąc Bogu w postach i modlitwach dniem i nocą." (Łk 2;36-37).
Te słowa Ewangelii pozwalają dwojako to traktować. Anna mogła mieć 84 lata. Ale jest też możliwe, że Anna była wdową przez 84 lata. Biorąc pod uwagę, że wiek małżeński wynosił wówczas 14 lat, a Anna spędziła 7 lat w związku małżeńskim, w momencie spotkania z Panem Anna mogła mieć ... 105 lat.
Symeon i Anna świadczą o mesjanizmie Pana Jezusa. W ten sposób potwierdza się wierność biblijnemu słowu, że świadectwo dwóch osób jest prawdziwe (Pwt 17,6; por. Jn 8,17). Symeon był "mężem pobożnym". Oczekiwanie na Mesjasza-Chrystusa jest błogosławieństwem w każdym wieku.
Symeon i Anna to postacie historyczne. Jednocześnie reprezentują sprawiedliwych mężów i żony w całej historii Izraela. Spotkanie dwóch sprawiedliwych, a w ich osobach całego Izraela z przyjętym Mesjaszem-Chrystusem nadało temu świętu jego główną nazwę: Uroczystość Ofiarowania Pańskiego.
Uroczystość Ofiarowania Pańskiego stało się spotkaniem Mesjasza i sprawiedliwych Izraela. Ta uroczystość jako spotkanie Boga i człowieka. Uroczystość spotkania dwóch przymierzy. Uroczystość wyrażająca radość ludu Bożego. Uroczystość Ofiarowania Pańskiego jako nadanie nadziei przez Ducha Świętego.
W nim – prawdziwym Bogu i prawdziwym Człowieku – Bóg objawił się jako kochający człowieka Miłosierny Ojciec, Zbawiciel i Odkupiciel dla całego świata, Światło Objawienia dla wszystkich ludzi.
Drugi dzień święta Uroczystości Ofiarowania Pańskiego poświęcony jest obchodom pamięci Starca Symeona. «Teraz, o Władco, pozwól odejść słudze Twemu w pokoju, według Twojego słowa. Bo moje oczy ujrzały Twoje zbawienie, któreś przygotował dla wszystkich narodów: światło na oświecenie pogan i chwałę ludu Twego, Izraela». (Łk 2;29-32).Te słowa pieśni Symeona są sercem Uroczystości Ofiarowania Pańskiego i ozdobą Ewangelii Łukasza. Dzięki słowom " pozwól odejść słudze Twemu " Symeon Starzec na zawsze stał się jednym z jego autorów.