ANTYPAS Z PERGAMONU
Augustin Sokolovski
Dziś 24 kwietnia, w poniedziałek drugiego tygodnia po Wielkanocy, Kościół świętuje pamięć świętego męczennika Antypasa z Pergamonu. Święty był uczniem Ewangelisty Jana i biskupem Pergamonu.
Był zamęczony za wiarę w Chrystusa za panowania cesarza rzymskiego Domicjana (81-96) w Pergamonie. Ruiny tego starożytnego miasta, jednego z ówczesnych ośrodków gospodarczych, znajdują się na zachodzie Azji Mniejszej, około 30 kilometrów od Morza Egejskiego.
Życiorys świętego Antypasa mówi nam, że został on wrzucony żywcem do rozpalonego wnętrza brązowego byka. Byk był symbolem uwielbienia dla bogactwa i znakiem przeciwstawianiu się Bogu (Wj 32,1) o czym jest mowa w Biblii, a co było rozpowszechnione wśród w wielu ówczesnych narodów. Święty ucierpiał za Chrystusa już w bardzo podeszłym wieku. On był bardzo szanowany i czczony w starożytnym Kościele, zarówno na Wschodzie, jak i na Zachodzie.
W cierpieniach swoich męczenników Kościół nie czcił mąk jako takich, ale gotowość, mocą łaski, do zachowania wierności wierze w Chrystusa nawet, jeśliby to prowadziło do śmierci. Tym samym ta wierność miała być świadectwem jej prawdziwości. Według Listu do Hebrajczyków: "Przymierze nabiera mocy wraz ze śmiercią" (Hebr 9,16).
Wiara Chrystusa "jest nie tylko wiarą w Chrystusa, ale przede wszystkim" wiarą Chrystusa " – dar należący do Niego Jedynego, który On daje Kościołowi i tym, którzy jednoczą się z Nim w chrzcie za pośrednictwem słowa (Jk 1,18). Wiara Chrystusa jest Nowym Testamentem człowieka i Boga.
Antypas jest jedynym świętym, którego w Nowym Testamencie nazywa sam Pan Jezus. W Liście do Kościoła Pergamońskiego w Apokalipsie Jezus mówi: "Wiem, gdzie mieszkasz: tam, gdzie jest tron szatana, a trzymasz się mego imienia i wiary mojej się nie zaparłeś, nawet we dni Antypasa, wiernego świadka mojego, który został zabity u was, tam gdzie mieszka szatan" (Apok. 2,13). Warto zauważyć, że poganie z Pergamonu używali byka w rytuałach egzorcyzmów, aby wypędzać złe duchy!
W Apokalipsie Pan Jezus nie tylko wspomina Antypasa z pochwałą, ale także nazywa go "swoim świadkiem", czyli dosłownie męczennikiem. W ten sposób Pan Jezus zrównuje Świętego z samym sobą, wskazując na szczególne, istniejące między Nim a świętym, braterstwo i pokrewieństwo. Przecież w innym miejscu Apokalipsy nazywany jest "męczennikiem" sam Pan: „To mówi Świadek wierny i prawdomówny, początek stworzenia Bożego” (Apok 3,14).
Starożytny Kościół nie znał formalnego procesu kanonizacji świętych. Ale wtedy chrześcijanie odprawiali liturgię na grobach męczenników, a w Credo Świętych Apostołów chrześcijanie głosili jednocześnie i co najważniejsze, w formie wyliczenia, wiarę w obcowanie Świętych, Kościół i Ducha Świętego.
Słowa Pana o Antypasie w Apokalipsie są świadectwem prawdziwej kanonizacji Świętego w samym Piśmie Świętym. Bo świętych swoich Duchem Świętym w Chrystusie Jezusie wysławia sam Pan Bóg.