Augustin Sokolovski
30 czerwca, ostatniego dnia pierwszego miesiąca letniego, Kościół czci pamięć świętych męczenników Manuela, Sawela i Ismaiła. Święci byli dyplomatami, reprezentowali perskiego szacha na dworze cesarza Juliana Apostaty (361-363). Ze względu na miejsce ich cierpienia w starożytnym Kościele nazywano ich męczennikami chalcedońskimi.
Julian podczas uroczystej ceremonii zaproponował dyskusję na temat Boga, ale święci odmówili. Kiedy jako argumentu przytoczyli niemożność łączenia obowiązków państwowych i religii, Julian zdał sobie sprawę, że przed nim są chrześcijanie. Oskarżając posłańców, teraz niebiańskiego Króla Jezusa, o szpiegostwo, poddał ich bolesnemu zakatowaniu.
Istotą nowotestamentowego stosunku do przykazań Boga jest uosabianie przykazania, sprawienie, by świeciły mocnym blaskiem.
W naszych czasach powszechnej widoczności chrześcijanie jako "posłańcy innego" królestwa (por. Jan 18:36), królestwa niebieskiego, powinni nie mówić pustych słów o Bogu, być wiernym i chronić królewskie tajemnice (Ekkl 8,2).
Manuel, Sawel i Ismaił uczą prawdziwej religijności, uczą, że w odniesieniu do Boga i wszystkiego innego należy zawsze umieć oddzielić to, co sakralne od profanum. Prawdziwie religijny chrześcijanin – to homo dividens, człowiek oddzielający.